W technice formowania papieru japońskiego zwanej „nagashi-zuki“ przekłada się najpierw 2 – 3 najcieńsze warstwy włókien na sito obrotowe, następnie nakłada się na nie grubszą warstwę pośrednią i na koniec ponownie cienką warstwę. Inaczej niż w europejskim sposobie wyrobu papieru ręcznie czerpanego, sito formowe do wyrobu arkuszy jest zanurzane w kadzi kilkakrotnie (zwykle od czterech do dziewięciu razy). Poszczególne fazy procesu nazywają się: „kakenagashi“ (zanurzenie formy i pierwszy silny ruch w celu rozdzielenia włókien), „choshi“ (ruchy formą w kierunku z lewa na prawo oraz w kierunku przeciwnym, aby uzyskać jak najbardziej jednorodne rozmieszczenie włókien w strukturze włóknistej) i „sutemizu“ (ostateczne zanurzenie formy w kadzi, a następnie energiczne odsączenie z nadmiaru wody). Na zakończenie sito obrotowe wraz z nowym arkuszem jest zdejmowane z ramy czerpaka i świeżo uformowany arkusz papieru odkładany na stos uprzednio uformowanych arkuszy („shito“).
Japońskie sito formowe podczas odkładania arkusza.
Inaczej niż w Europie do przekładania arkuszy nie używa się filców. Japońscy papiernicy posługują się jedynie cienką (jedwabną) tkaniną, którą przekładany jest każdy nowy arkusz, co później ułatwia rozdzielanie jeszcze wilgotnych arkuszy.
Nocą odbywa się bardzo wolno prasowanie wilgotnych arkuszy. W ten sposób zawartość wody w arkuszu papieru zostaje zredukowana nawet o 30%. Według tradycyjnej japońskiej metody wytwarzania papieru czerpanego, po prasowaniu pojedyncze arkusze wilgotnego papieru przekładane są na suche deski miłorzębu, jodły lub cyprysu – ze względu na ich chłonność – i pozostawione do wysuszenia w słońcu, które dodatkowo rozjaśnia papier. Ponieważ papier i drewno wysychają zwykle równocześnie, arkusze papieru mogą się suszyć zupełnie bez naprężania, co sprawia, że papier jest mocniejszy. Aby zapobiec przedwczesnemu odwijaniu niezupełnie suchych arkuszy, deski do suszenia są nacierane wilgotnym liściem kamelii.
Obok tradycyjnego suszenia na drewnie używa się do tego celu ogrzewane walce [cylindry] lub płyty wykonane ze stali nierdzewnej. Obrana metoda suszenia ma niekiedy decydujący wpływ na właściwości papieru. Papiery suszone na stali nierdzewnej wydają się być jednolite, gładsze i nieco sztywniejsze, natomiast papiery suszone na drewnie mają powierzchnię bardziej szorstką i porowatą.
Obecnie (stan z 2016 r.) z tej tradycyjnej metody czerpania papieru w Japonii nadal korzysta około 160 papierników, a dzienna produkcja wynosi około 200 arkuszy na jedną osobę. W listopadzie 2014 r. japońska tradycja wytwarzania papieru („washi“ – ręcznie czerpany papier japoński) została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.
Więcej informacji na temat: Obszary wykorzystawania papieru japońskiego